Budowla, która została poddana renowacji dnia 01.sierpnia.2014 roku znajduję się przy Rynku Staromiejskim 5 w Toruniu. Renowację zakończyliśmy dnia 01.września. 2014 roku. Kamienica ta, sięgająca XIII/XIV wieku istnieje do dziś (Rynek Staromiejski 5, po sąsiedzku z Dworem Artusa), jednak jak wiele innych została destrukcyjnie przebudowana i zniekształcona w XIX wieku (1885 r.) z renesansowej na eklektyczną. Przez to zatraciła swoje cechy stylowe (m.in. została pozbawiona szczytu).
Nazwa jej pochodzi od godła - figury Turka z fajką, znajdującej się obecnie w Muzeum Okręgowym. Od 1578 r. była to kamienica toruńskiego rodu patrycjuszowskiego Schotdorffów. Na fasadzie zachował się jedyny element z dawnej świetności kamienicy - renesansowy płaskorzeźbiony herb rodowy Schotdorffów w postaci dwupolowej tarczy, gdzie w lewym polu pół czarnego orła na żółtym tle, w prawym pieniek sękaty na czarnym tle.
W tymże roku Schotdorffowie nadali fasadzie kamienicy formę renesansową w typie niderlandzkim - charakterystycznym dla ówczesnego Torunia (>>>). Układ wnętrza pozostał średniowieczny z charakterystyczną wielką sienią, traktem przednim i tylnym.
W 1843 r. dom nabył Ludwik Borcha i zaraz przeprowadził przebudowę. Kolejnym właścicielem w 1863 r. stał się kupiec żydowski Markus Henius, który również dokonał zniekształceń, w wyniku której kamienica zatraciła swoje wyjątkowe cechy stylowe i uzyskała obecny kształt. Na żeliwnej balustradzie balkonu pierwszego piętra został umieszczony monogram MH nowego właściciela. W 1868 r. uruchomił on tutaj fabrykę spirytusu i likierów oraz prowadził gospodę. Szczególnie upodobali sobie ją flisacy, którzy odbywali tu obrzędy pasowania na flisa młodych flisaków, tzw. fryce. Z tym faktem związana jest postać Grubej Maryny (bachusa siedzącego okrakiem na wielkiej beczce pełnej piwa), umieszczonej pierwotnie w gospodzie. Płaskorzeźba Grubej Maryny również widnieje pośrodku górnej części fasady między oknami. Po jej bokach natomiast umieszczono płaskorzeźby Hermesa i Sprawiedliwości. Ponad nimi rozbudowane konsole podtrzymujące gzyms.
Po śmierci Heniusa w 1892 r. w kamienicy pojawili się nowi lokatorzy wynajmujący mieszkania powstałe wcześniej w wyniku podziału wnętrz tej pierwotnie jednorodzinnej kamienicy patrycjuszowskiej.
